Obserwatorzy

sobota, 25 lutego 2012

Krzewy o dziwnych kwiatach

W jednym z wcześniejszych postów pisałam, że przedstawię ciekawe rośliny z mojego ogrodu. Zanim przyjdzie wiosna zastanówcie się, czy w Waszych ogrodach znalazłoby się dla nich miejsce.

Fotergilla amerykańska (Fothergilla major)

Fotergilla należy do rodziny oczarowatych, a do Europy została sprowadzona ze Stanów Zjednoczonych.

Jest wolno rosnącym krzewem, osiągającym ok. 1,5 do 2 m wysokości i szerokości  o luźnym pokroju. Liście ma dość duże, ciemnozielone, lekko owłosione, które od października przybierają intensywne barwy czerwieni, złota lub pomarańczy, w zależności od wystawy słonecznej. Ten mrozoodporny krzew dobrze czuje się w żyznej, lekko kwaśnej glebie (nie toleruje gleb wapiennych), na stanowisku słonecznym lub półcienistym, osłoniętym od silnego wiatru.

Kwitnienie rozpoczyna wraz z rozwojem liści. Na przełomie kwietnia i maja na wierzchołkach zeszłorocznych pędów pojawiają się niespotykane, bezpłatkowe, złożone z wielu pręcików kwiaty o kremowej barwie, zebrane w kwiatostany przypominające szczotki do mycia butelek. Wydzielają aromatyczny miodowy zapach wabiący trzmiele. Fotergilla wytwarza nasiona zamknięte w zdrewniałych owłosionych torebkach, które po dojrzeniu pękając gwałtownie wyrzucają dwa błyszczące, brązowe nasiona. Krzew rozmnaża się z nasion lub przez sadzonki zielne.

Jest kilka odmian tego krzewu różniących się pokrojem i wielkością, ale wszystkie ze względu na walory zdobnicze zasługują na szersze zainteresowanie.

Guzikowiec zachodni (Cephalanthus occidentalis)

Guzikowiec zachodni jest przybyszem z Ameryki Północnej. W swoim naturalnym środowisku jest drzewem dorastającym do wysokości od 3 do 6 m, natomiast w naszym kraju osiąga wysokość do 1,5 m.

Ten niezwykle urokliwy krzew o kulistym pokroju, ma błyszczące, zielone, lancetowate liście, z czerwonym unerwieniem, które opadają na zimę, natomiast jesienią pięknie przebarwiają się na kolor żółto-złocisty. Zaczyna wegetację dość późno, bo na początku maja, co sprawia, że jest odporny na późne przymrozki. Nie jest wymagającym krzewem i nie sprawia kłopotów w uprawie,  jeżeli tylko posadzimy go na słonecznym stanowisku, w wilgotnej, próchniczno - gliniastej glebie (tolerancyjny jeżeli chodzi o ph gleby). Dobrze czuje się posadzony przy oczku wodnym, korzenie mogą być nawet okresowo zalewane.

Jest rośliną miododajną, chętnie odwiedzaną przez pszczoły i motyle. Szczególnie dekoracyjny jest w czasie kwitnienia. Na wierzchołkach pędów od połowy lipca do początku września pojawiają się oryginalne, egzotyczne kwiatostany w kształcie najeżonych piłeczek o średnicy 2-4 cm, składające się z drobnych, biało kremowych, rurkowo-lejkowatych i mocno pachnących kwiatów. Ponieważ kwitnie na pędach tegorocznych, wskazane jest krótkie cięcie wiosną, w marcu. Jesienią, we wrześniu i październiku krzew zdobią śliczne bordowo brązowe owocostany. Może być sadzony w grupach po kilka sztuk, nadaje się także na niewysokie żywopłoty. Guzikowca można spróbować rozmnożyć przez sadzonki zielne sporządzane w czerwcu, bądź zebrać nasiona jesienią i posiać do inspektu po półrocznej stratyfikacji.

Koci ogród

Niemal założyć się jestem gotów,
bo wątpliwości moich to nie budzi,
że gdzie jest dom szczęśliwych kotów,
tam jest i dom szczęśliwych ludzi.
Autor: Franciszek Klimek

Dzień kota co prawda już minął, ale znam ogród, który można nazwać kocim...


a ja mam przez nie pieskie życie...


czwartek, 23 lutego 2012

Dzieci w ogrodach

W przedziwnym mieszkam ogrodzie,
Gdzie żyją kwiaty i dzieci
I gdzie po słońca zachodzie
Uśmiech nam z oczu świeci.
Autor: Leopold Staff


wtorek, 21 lutego 2012

Kolory minionych wiosen

Moje magnolie


Perełki na pierisie


Bardzo złoty - wilczomlecz złocisty


Kolorowo tulipanowo

Kwiaty jak szczoteczki do butelek - to fotergilla amerykańska


I dzwoneczki na halezji karolińskiej (ośnieży)


Różowo wiśniowo - wiśnia piłkowana Amanogawa


poniedziałek, 20 lutego 2012

Storczyk

"Kwiaty są wysłańcami Boga z innego, doskonałego świata."
Zenta Maurina

Ten cytat zawiera wszystko co można powiedzieć o kwiatach. Każdy jest piękny i doskonały. Od zdawałoby się niepozornej stokrotki porastającej nasze łąki, do zadziwiających kształtów, kolorów i zapachów kwiatów tropikalnych.

Dzisiaj nie tylko właściciele szklarni czy ogrodów zimowych, ale każdy, może mieć u siebie w domu odrobinę egzotyki.
W marketach dostępne są różnokolorowe storczyki, które cieszą oczy przez wiele tygodni i nawet osoba początkująca znajdzie pośród wielu odmian taką, która nada się do uprawy przez amatora.

I wiem co mówię, bo do tej pory nie posiadałam tych kwiatów, aż do momentu, kiedy mąż w podziękowaniu za całoroczną współpracę w radzie rodziców, otrzymał w prezencie od Pani Dyrektor szkoły, do której uczęszcza nasza córcia, właśnie taka roślinę.

Kiedy mąż przyniósł ją do domu, miała kwiaty na dwóch łodyżkach. Po przekwitnięciu, jedna z łodyżek całkowicie uschła, wiec ją odcięłam, a druga uschła tylko około 10 cm od góry. Odcięłam to co uschło, a na łodyżce wyrosły dwa odgałęzienia, natomiast w miejsce całkowicie uschniętej wyrosła kolejna łodyżka. Teraz storczyk pięknie kwitnie, więc chyba dobrze się zadomowił.


Zdjęcia może nie całkiem udane, bo słoneczko świeciło w okno i kwiatek mam podwójny. Jeden w mieszkaniu, drugi na szybie.

sobota, 18 lutego 2012

Wodny ogród

Woda jest tym dla ogrodu czym przyprawa dla potraw, bowiem umiejętnie wkomponowany w otoczenie staw, sadzawka czy oczko wodne sprawiają, że otoczenie nabiera atrakcyjnego wyglądu. W wodzie jak w lustrze odbija się niebo, kwiaty, drzewa. Również nic tak nie poprawia nastroju, jak szmer wody i szum wiatru w otaczającej roślinności.

Jednak nie każdy może pochwalić się wodą w ogrodzie.

Ja też nie – mam tylko małą fontannę działającą w obiegu zamkniętym, ale kompleks Jezior Plitwickich (Park Narodowy Jezior Plitwickich w Chorwacji założony w 1948 roku), to dla mnie NAJWIĘKSZY WODNY OGRÓD jaki widziałam.

Tworzą go dwa zespoły 16 jezior krasowych połączonych kaskadowo, tzw. Górne Jeziora i Dolne Jeziora. Największe z jezior ma prawie 50 m głębokości, a zajmuje powierzchnię 80 hektarów.

Jeziora oddzielone są od siebie groblami, na których tworzą się wodospady, które powstają z przelewania się wody z wyżej położonych jezior do niższych. Jest ich ponad 90. Największy Wielki Wodospad spada w głąb doliny z wysokości 78 m, a różnica wysokości pomiędzy taflą najwyżej położonego jeziora, a początkiem rzeki Korany wynosi 156 m.

Krystalicznie czyste wody jezior mienią się kolorami od niebieskiego, poprzez turkusowy do zielonego, w zależności od oświetlenia i zawartych w wodzie minerałów. Widok wodospadów, potoków i jezior otoczonych bujną zielenią zapiera dech w piersi, tym bardziej, że zwiedzanie odbywa się poprzez spacer drewnianymi kładkami nad wodą.


Niezliczona ilość wodospadów wypływających nie wiadomo skąd


I najwyższy z nich


Kaskady obrośnięte mokrym mchem


Bogata roślinność wokół jezior


Kaczki, ważki czy jaszczurki czują się tu znakomicie, a w płytszej wodzie widać ławice ryb oraz osady węglanu wapnia na roślinach i opadłych do wody gałęziach


Tajemnica krystalicznej czystości wody i kaskad leży w wysokim nasyceniu wody związkami wapnia. Kiedy woda uderza o skały, tworzy mikrokryształy, które zatrzymując się na roślinach i mchu sprawiają, że po wielu latach one kamienieją. W ten sposób powstają zapory z trawertynu, które zatrzymując wodę tworzą jeziora i wodospady. Ponieważ proces ten ciągle postępuje, krajobraz parku podlega powolnym, acz ciągłym zmianom.