Obserwatorzy

sobota, 25 lutego 2012

Krzewy o dziwnych kwiatach

W jednym z wcześniejszych postów pisałam, że przedstawię ciekawe rośliny z mojego ogrodu. Zanim przyjdzie wiosna zastanówcie się, czy w Waszych ogrodach znalazłoby się dla nich miejsce.

Fotergilla amerykańska (Fothergilla major)

Fotergilla należy do rodziny oczarowatych, a do Europy została sprowadzona ze Stanów Zjednoczonych.

Jest wolno rosnącym krzewem, osiągającym ok. 1,5 do 2 m wysokości i szerokości  o luźnym pokroju. Liście ma dość duże, ciemnozielone, lekko owłosione, które od października przybierają intensywne barwy czerwieni, złota lub pomarańczy, w zależności od wystawy słonecznej. Ten mrozoodporny krzew dobrze czuje się w żyznej, lekko kwaśnej glebie (nie toleruje gleb wapiennych), na stanowisku słonecznym lub półcienistym, osłoniętym od silnego wiatru.

Kwitnienie rozpoczyna wraz z rozwojem liści. Na przełomie kwietnia i maja na wierzchołkach zeszłorocznych pędów pojawiają się niespotykane, bezpłatkowe, złożone z wielu pręcików kwiaty o kremowej barwie, zebrane w kwiatostany przypominające szczotki do mycia butelek. Wydzielają aromatyczny miodowy zapach wabiący trzmiele. Fotergilla wytwarza nasiona zamknięte w zdrewniałych owłosionych torebkach, które po dojrzeniu pękając gwałtownie wyrzucają dwa błyszczące, brązowe nasiona. Krzew rozmnaża się z nasion lub przez sadzonki zielne.

Jest kilka odmian tego krzewu różniących się pokrojem i wielkością, ale wszystkie ze względu na walory zdobnicze zasługują na szersze zainteresowanie.

Guzikowiec zachodni (Cephalanthus occidentalis)

Guzikowiec zachodni jest przybyszem z Ameryki Północnej. W swoim naturalnym środowisku jest drzewem dorastającym do wysokości od 3 do 6 m, natomiast w naszym kraju osiąga wysokość do 1,5 m.

Ten niezwykle urokliwy krzew o kulistym pokroju, ma błyszczące, zielone, lancetowate liście, z czerwonym unerwieniem, które opadają na zimę, natomiast jesienią pięknie przebarwiają się na kolor żółto-złocisty. Zaczyna wegetację dość późno, bo na początku maja, co sprawia, że jest odporny na późne przymrozki. Nie jest wymagającym krzewem i nie sprawia kłopotów w uprawie,  jeżeli tylko posadzimy go na słonecznym stanowisku, w wilgotnej, próchniczno - gliniastej glebie (tolerancyjny jeżeli chodzi o ph gleby). Dobrze czuje się posadzony przy oczku wodnym, korzenie mogą być nawet okresowo zalewane.

Jest rośliną miododajną, chętnie odwiedzaną przez pszczoły i motyle. Szczególnie dekoracyjny jest w czasie kwitnienia. Na wierzchołkach pędów od połowy lipca do początku września pojawiają się oryginalne, egzotyczne kwiatostany w kształcie najeżonych piłeczek o średnicy 2-4 cm, składające się z drobnych, biało kremowych, rurkowo-lejkowatych i mocno pachnących kwiatów. Ponieważ kwitnie na pędach tegorocznych, wskazane jest krótkie cięcie wiosną, w marcu. Jesienią, we wrześniu i październiku krzew zdobią śliczne bordowo brązowe owocostany. Może być sadzony w grupach po kilka sztuk, nadaje się także na niewysokie żywopłoty. Guzikowca można spróbować rozmnożyć przez sadzonki zielne sporządzane w czerwcu, bądź zebrać nasiona jesienią i posiać do inspektu po półrocznej stratyfikacji.

8 komentarzy:

  1. Masz nieprzeciętną wiedzę na temat Twoich ukochanych kwiatów

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dzięki za miłe słowa. Wcześniej popełniłam kilka błędów, dlatego teraz dowiaduję się o roślinie jak najwięcej i obserwuję,czy się sprawdza.

      Usuń
  2. Ciekawe i bardzo ładne krzewy. Bardzo mi się podobają .Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Są naprawdę ciekawe i niezbyt kłopotliwe w uprawie.
      Pozdrawiam

      Usuń
  3. Fotergilla jak najbardziej dla mnie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Spróbuj, a na pewno będziesz zadowolona.
      Pozdrawiam

      Usuń
  4. Bardzo ciekawy wpis. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń